رؤیاهای شکسته

همانطور که کودکان اسباب بازی های شکسته شان را با اشک برای تعمیر نزد ما می آورند ، رؤیاهای شکسته ام را نزد خدا بردم چون او دوستم بود .

اما به جای اینکه او را تنها بگذارم تا در آرامش کارش را بکند ، در اطرافش چرخیدم و سعی کردم با روش های خودم کمک کنم .

سرانجام رؤیاهایم را از دستش قاپیدم و زاری کردم : چطور میتوانی این قدر کند باشی ؟

خداوند گفت : ای فرزندم ، چکار میتوانم بکنم ؟ تو هیچ وقت از آنها دست برنمی داری .